ती माझ्याकडे माझी वही मागू लागली तशी मी तिला वही दिली. तिने एका क्षणात ती कविता फाडली आणि तिचे छोटे छोटे तुकडे केले. की जे परत मला जोडता येणार नाही. ते माझ्या तोंडावर फेकले आणि रागातच निघून जाऊ लागली. मी मात्र गुडघ्यावर बसून त्या तुकड्यांना एकत्र करण्याचा प्रयत्न करत होतो. आता मात्र मला अश्रू अनावर झाले होते. परंतु कसाबसा मी हुंदका आवरत होतो. ओझरत्या नजरेत मला मोहिनीची जाणारी प्रतिकृती दिसत होती. मोहिनीने एकदा देखील मागे वळून पाहिलं नाही. मी मात्र माझे हुंदके सावरत अश्रू लपवत आणि शेवटी त्या कवितेचे जे काही कागदाचे तुकडे झाले होते ते एकत्र करत तिच्याकडे पाहत शेवटी मनाला एकच प्रश्न विचारला,
का गुंतला माझा जीव तुझ्यात..?
Reviews
There are no reviews yet.